ارز مجازی چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟

با گسترش بیت کوین و نقل و انتقالات بانکی بین المللی اصطلاحات متفاوتی نظیر ارز مجازی، ارز الکترونیک و ارز دیجیتال گسترش یافته است. اگر چه گاهی کاربران این اصطلاحات را به جای یکدیگر استفاده می کنند اما این عبارت در مفهوم متفاوت اند و بهتر است معنای دقیق هر کدام را اطلاع داشته باشیم. در این مقاله قصد داریم به سوال “ارز مجازی چیست؟” پاسخ دهیم و تفاوت آن را با ارز های دیجیتال بررسی کنیم.

ارز دیجیتالی (Digital Currency) چیست؟

ارز دیجیتال اصطلاحی است که برای توصیف تمامی پول های الکترونیک استفاده می شود. ارز دیجیتالی دو گروه از ارز ها را در خود جای داده است : ارز های مجازی (Virtual Currency) و رمز ارز ها (Cryptocurrency) که می توانند قانون گذاری شده یا غیر قانون گذاری شده باشند.

ارز دیجیتالی فقط به صورت دیجیتالی یا الکترونیکی در دسترس است و بر خلاف سکه ها یا اسکناس ها، حالت فیزیکی و خارجی ندارد. Digital currency ها فقط با استفاده از کیف پول های الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده و مشخص می توانند نگهداری و خرج می شوند. معمولا به ارز/پول دیجیتالی، پول نقد سایبری نیز گفته می شود.

در تراکنش های این نوع ارز، معاملات عمدتا سریع و بدون واسطه انجام می شوند. هزینه انجام تراکنش ها اغلب رایگان و یا بسیار پایین است.

ارز مجازی (Virtual Currency) چیست؟

ارز های مجازی نوعی از ارز های دیجیتالی هستند که به طور معمول توسط سازندگان ۀن کنترل می شوند و در بین اعضای یک انجمن مجازی خاص مورد استفاده و پذیرش قرار می گیرند.

خوب است بدانید تمامی Virtual Currency ها یا همان ارز های مجازی یک نوع ارز دیجیتالی (Digital Currency) هستند اما برعکس این موضوع صحیح نیست و تمامی ارز های یجیتالی ، ارز مجازی نیستند.

اساسا ارز مجازی یک بازنمایی از ارزش پولی است که در پرداخت های peer-to-peer توسط شرکت های خصوصی صادر، مدیریت و کنترل می شود. گاهی ممکن است نحوه نمایش مانند توکن ها باشند، گاهی نیز امکان دارد بر خلاف ارز های فیات توسط بانک ها قانون گذاری نشوند. این بدان معناست که ارز های مجازی می توانند نوسانات قیمتی را تجربه کنند.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency) چیست؟

کلمه “Crypto” در “Cryprocurrency” به این واقعیت اشاره دارد که بسیاری از الگوریتم های رمزنگاری و رمزگذاری برای اطمینان از امنیت شبکه استفاده می شوند. این سطح از امنیت جعل ارزهای رمز پایه را بسیار سخت می کند.

بسیاری از رمز ارز ها به عنوان یک سیستم غیر متمرکز مبتنی بر بلاکچین بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد مانند بانک مرکزی یا شرکت های کارت اعتباری فعالیت می کنند. در این نوع از تراکنش های peer-too-peer از کلید عمومی و کلید خصوص برای آسان تر کردن تراکنش ها استفاده می کنند.

بدون شک بیت کوین، مشهورترین و پرکاربردترین ارز دیجیتال مبتنی بر بلاکچین است. و البته بیت کوین با ارزشترین رمز ارز نیز محسوب می شود. البته اگر چه بیت کوین محبوب ترین رمز ارز محسوب می شود اما تنها ارز دیجیتالی نیست که وجود دارد. ارز های دیگری ( که به آن آلت کوین گفته می شود) مانند لایت کوین و مونرو نیز ارز دیجیتال محسوب می شوند.

به دلیل ماهیت مجازی کریپتوکارنسی ها هیچ مخزن و منبع مرکزی وجود ندارد به این معنا که هیچ نسخه پشتیبانی وجود ندارد و در صورتی کاربر کلید خصوصی خود را فراموش کند، ارز دیجیتال او عملا غیر قابل استفاده و از دست رفته است.

برخلاف پول نقد که خرج کردن آن می تواند به صورت ناشناس انجام شود؛ معاملات انجام شده با ارز های رمز پایه یا همان ارز های دیجیتال، اگرچه در ابتدا اینگونه به نظر می رسد که ناشناس انجام می شود اما در بلاک چین به طور کامل قابل ردیابی هستند. شایان ذکر است برخی ارز ها مانند ZCash، Dash، و مونرو به مراتب سخت تر از بیت کوین قابل ردیابی هستند.

از سوی دیگر ارز های رمز پایه یا همان ارز های دیجیتال به نوسانات قیمت بیشمارشان معروفند چرا که ارزش آنها صرفا بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می شود.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، ارز های دیجیتالی (digital currency) اصطلاح کلی هستند که به ارز های مجازی و رمز ارز ها گفته می شود چرا که به صورت آنلاین در دسترس هستند. virtual currency ها یا همان ارز مجازی نوعی از ارز های دیجیتالی هستند که در دنیای مجازی موجود هستند. مثال هایی از این نوع ارز شرکتها و انجمن های انحصاری آنلاینی هستند که توسط دولوپر ها ایجاد شده اند. ارز های دیجیتال (رمز ارز ها) نوعی ارز دیجیتالی هستند چرا که به صورت آنلاین در دسترس هستند البته این نوع از ارز ها با الگوریتم های رمزنگاری ایجاد شده اند.

بنابراین در حالی که ما اغلب ممکن است اصطلاحات ارز دییجیتال، مجازی و یا رمز ارز را به جای یکدیگر استفاده کنیم، لازم است از تفاوت های آنان اطلاع داشته باشیم.