تفاوت توکن و کوین : چهار تفاوت اساسی این دو مفهوم در رمز نگاری

در دنیای ارزهای رمز پایه، ممکن است با مفاهیم توکن و کوین رو به رو شده باشید، اما ندانید که چه تفاوتی میان این دو مفهوم وجود دارد. به همین خاطر در این مقاله قصد داریم تا تفاوت میان توکن و کوین را با بیان 4 تفاوت اساسی این دو مفهوم، در دنیای ارزهای رمز نگاری شده، بیان نماییم. البته پیشتر مفهوم توکن را به صورت کامل در مقاله ای جداگانه بررسی کرده ایم، که در صورت علاقه مندی، می توانید به این مطلب مراجعه نمایید.

تفاوت کوین و توکن در تعاریف

کوین دیجیتال یک دارایی است که بومی بلاک چین خود می باشد. برای مثال بیت کوین، لایت کوین و اتریوم، هر یک در بلاک چین خود قرار دارند. تراکنش های کوین های دیجیتال را می توان از فردی به فرد دیگر انجام داد، در حالی که تمام کوین ها به عنوان داده هایی بر روی یک دیتابیس یا پایگاه داده غول پیکر قرار دارند، که تمامی تراکنش ها در آن قابلیت ردیابی شدن را دارند.

توکن ها معمولا به عنوان کوین های دیجیتالی شناخته می شوند که در بلاک چین های موجود، ایجاد می گردند. برای مثال، توکن هایی که در پلتفرم اتریوم ساخته می شوند را توکن های ERC20 می نامند.

تفاوت در نحوه ایجاد

کوین های دیجیتال به عنوان پول مجازی استفاده می شوند، که می توان از آن ها برای انتقال، به عنوان ذخیره ارزش و یک واحد حساب استفاده نمود. برای مثال، بیت کوین هیچ مصرف دیگری به غیر از استفاده به عنوان سیستم پرداخت و ذخیره ارزش ندارد، و نمی توان آن را برای دست یابی به میزان بیشتری از آن نگه داری کرد.

گرچه برخی دیگر از کوین های دیجیتال همچون نئو، دش و اتر، ویژگی های دیگری به غیر از استفاده برای انتقالات و به عنوان دارایی دارند.

• اتر به عنوان منبع انرژی برای ارز رمز پایه مادر خود، یعنی اتریوم، استفاده می شود، که در آن می توان توکن ها را ایجاد کرد. در زمان هایی که اتر هزینه استخراج را تامین می کند و به کامپیوتری که تراکنش ها را در شبکه تایید می کند هزینه می پردازد، مجبور به ارسال توکن می باشد.
• نئو برای به دست آوردن سود سهام که با نام GAS شناخته می شود، نگه داری می گردد. در نئو حتی می توان توکن هایی را ایجاد کرد. هنگامی که شما یک توکن در شبکه نئو ارسال می کنید، باید هزینه را به صورت GAS پرداخت نمایید.
• دارندگان دش، می توانند در مورد مسائل مهم در شبکه دش رای دهند. اگر دارای تعداد کافی از توکن های دش باشید، می توانید تصمیم به ارتقا یا عدم ارتقا بگیرید. حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد که در این پروژه توان اظهار نظر داشته باشند.

در زمینه توکن ها اما باید به خاطر داشته باشید که هزینه ها باید برای تمامی تراکنش ها در بلاک چین پرداخت شود، و تنها در زمان ایجاد توکن این اتفاق نمی افتد؛ دقیقا همان طور که تراکنش کوین ها نیازمند هزینه ای برای ایمن کردن شبکه می باشد.

تفاوت کوین و توکن در هدف

توکن ها ایجاد شده اند تا با اپلیکیشن های غیر متمرکز (dApps) مورد استفاده قرار گیرند. هنگامی که توسعه دهندگان، توکن هایی را ایجاد می کنند، در مورد تعداد واحد های ساخته شده و مکان ارسال توکن های جدید تصمیم گیری می کنند. غالبا، آن ها هزینه ای را به ارز رمز پایه بومی، برای بلاک چینی که توکن را برای آن می سازند، پرداخت می کنند.

برای مثال، Musicoin از توکن های رمز نگاری شده است، که به کاربران اجازه دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیکوین رو می دهد. همچنین، بایننس دارای توکن Bnb خود می باشد، که در صورتی که کاربران از آن برای انجام تراکنش ها استفاده کنند، شامل 50 درصد تخفیف می شوند. WePower یا WPR نیز مثال خوبی از توکنی است که نشانگر برق می باشد. این توکن به کاربران اجازه می دهد تا به خرید و فروش برق در بلاک چین بپردازند.

نمونه ای از کوین ها و توکن ها

تمامی کوین ها در سایت coinmarketcap لیست شده اند، همچون بیت کوین، بیت کوین کش، لایت کوین و غیره، از سوی دیگر، توکن های ERC20 را می توان نمونه ای از توکن ها دانست.

از توکن ها در جهت تعامل با dApps (اپلیکیشن های غیر متمرکز)، که در بلاک چین های مختلف همچون Civic ساخته شده اند، استفاده می شود.

اگر شما به تعطیلات می روید و Civic شریک شما در این سفر باشد، یک کد QR برای تایید مسافر به شما ارسال خواهد کرد. با استفاده از این اپلیکیشن، می توانید جزئیات را به صورت مستقیم از اپلیکیشن موبایلی خود به شرکت بفرستید.

4 نوع توکن وجود دارد که عبارت اند از:

• توکن بهادار (Security tokens): با این توکن ها علاوه بر این که می توان محصولات و خدمات را خریداری کرد، می توان با نگه داری آن ها انتظار بازده سرمایه ‌گذاری و سود نیز داشت. این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آن ها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند.
• توکن کاربردی (Utility tokens): ظهور اتریوم باعث به وجود آمدن توکن های کاربردی شد. بر خلاف توکن ‌های ارزی، این نوع از توکن ها به دارندگان شان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می دهند. توکن ‌های کاربردی چند کاره هستند و معمولا بر روی یک بلاک چین مانند اتریوم ساخته می ‌شوند و در همان شبکه می ‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
• توکن سهمی (Equity tokens): این توکن ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکن ها به دارندگان خود، مالکیت سهام منتشر کننده آن را می دهند (چیزی مانند سهام شرکت).
• توکن پرداختی (Payment token)