انجام معامله در بازارهای مالی (financial market) شیوه ها و روش های بسیار زیادی دارد که معامله گران از آن ها استفاده می کنند؛ اما دو مورد از پر کاربردترین و معروف ترین روش های معامله را می توان معامله گری روزانه و معامله گری موقعیت (شکارچی) دانست، که هر یک مزایای مخصوص به خود را دارند. مثلا یکی از مزایای بسیار خوب معامله گری روزانه، سود بسیار بیشتر آن، در مقایسه با معامله گری موقعیت می باشد؛ اما به همین نسبت ریسک آن نیز بیشتر می باشد.
در این مقاله این دو شیوه معامله را معرفی می کنیم و هر یک را به اختصار توضیح می دهیم.
معامله گری روزانه
در معاملات روزانه تعداد معاملات بسیار بالا است و یک معامله گر ممکن است در یک سال، صدها یا هزاران معامله را انجام دهد. در این نوع معامله، طی چند روز، با رسیدن به هدف سود یا رسیدن به نقطه فروش اضطراری، دارایی های خریداری شده فروخته می شوند، و یا بالعکس آن اتفاق می افتد.
افرادی که از شیوه معامله گری روزانه استفاده می کنند، باید به صورت تمام وقت به این کار پرداخته، و همیشه شرایط را بررسی کنند. معامله گران کوتاه مدت معمولا از تحلیل تکنیکال و بررسی حجم معاملات، برای سود بردن استفاده می نمایند، بازه زمانی نمودارها، معمولا ساعتی و روزانه می باشد.
معامله گری موقعیت (شکارچی)
معامله گران موقعیت یا شکارچی، در یک سال یک یا نهایتا سه معامله انجام می دهند، بنابراین تعداد معاملات آن ها بسیار کمتر است. مدت زمان نگهداری این معاملات نیز طولانی است و به طور کلی بین مه ها تا سال ها به طول می انجامد.
در معامله گری موقعیت، نوسانات جزئی یا کوتاه مدت قیمت باعث نگرانی معامله گر نمی شوند. به همین دلیل است که در این نوع معامله نیازی به نظارت و صرف وقت زیاد نیست، و معامله گران تنها چند ساعت در هفته را صرف تحلیل و بررسی بازار می نمایند.
معامله گران شکارچی یا موقعیت، از ترکیبی از تحلیل فاندامنتال یا بنیادی، و تحلیل تکنیکال، برای تصمیم گیری در معاملات خود استفاده می کنند. آن ها معمولا از نمودارهای هفتگی و ماهانه برای تصمیم گیری بهره می برند.